Tactiel Toeval.
Toeval bestaat niet…. Onlangs heb ik me ingeschreven voor een online cursus “kort verhaal schrijven”. Dit verhaaltje is daarvan het bewijs. Toen ik het mijn vrouw, die thuis zat te werken, vertelde, zei ze: ’leuk ’en gaf me de VPRO gids waarin verschillende korte schrijfsels stonden. Een ervan was van A.L Snijders in de rubriek mosterd. Snijders, die we kennen als de meester van het ZKV (zeer kort verhaal), heb ik een keer op T.V. gezien. Hij is me bijgebleven als iemand die ontspannen en heel rustig, op een dromerige manier, de meest normale dingen zei, die, als je er goed over nadenkt, inderdaad heel eenvoudig en normaal blijken te zijn. Zo simpel zelfs, dat ze eigenlijk niet genoemd hadden hoeven worden. Op een of andere manier lijkt hij nooit zelf niet aan dat nadenken toe te komen en gaat hij rustig verder. In de column in de gids, heeft hij het over tactiele gevoeligheid . Hij vertelt dat hij vroeger in Haarlem incunabelen heeft bestudeerd. Incunabelen is een verzamelwoord voor de eerste boekdrukkunst met losse letters. Vaak gaat het hier om zeer oude en kwetsbare boeken die meestal niet met de hand mogen worden aangeraakt. Een vriend van hem, die specialist is op dit gebied, stelt dat kwetsbare boeken niet met stoffen hand- schoentjes mogen worden aangeraakt omdat de tactiele gevoeligheid van de handen dan een stuk minder is en daardoor de kans op beschadigen veel groter. Gewoon de handen wassen volstaat!